El dagen ... elf eeuwen !...

Ach! elf dagen, elf eeuwen... "what's in a name"?

'k Heb verloren 't begrip van den tijd.

'K Voel m' een kluiz'naar gelijk in een hutje van leem,

een verlaten en arm eremijt.

Waar 'k mij wende of mij keer, waar ik tuur of ik speur,

niets rond mij heeft van leven een schijn.

'k Staar mij blind, 'k suf mij stom, op mijn muur en mijn deur,

ik schijn levend begraven te zijn.

...........................

Maar, vergeef me, o Heer, deze moedeloosheid,

'k heb zooveel U te danken, ook nu:

Ik vergat, hoe mijn zware beproeving ten spijt,

ik blijf sterk in dees ure, door U.

'k Heb zooveel . 'k Heb zooveel in dit sjofele kot:

'k Voel rond mij 't hart van vriend en van maag,

'k heb mijn liefde tot hen en mijn steun op mijn God,

't is daarom dat ik nimmer versaag!

17 april 1942